Senja

Senja
Husfjellet - Senja - Norwegia

niedziela, 15 stycznia 2017

Islandia- Półwysep Latrabjarg, Kirkjufell


19 lipca 2016 - szósty dzień pobytu - spotkanie z maskonurem :-)


Na Półwysep Latrabjarg jedziemy kierowane chęcią zobaczenia maskonura, czyli ptaka - symbolu Islandii. Aby tam dotrzeć pokonujemy 47 km 
szutrową drogą. Trasa jest dosyć męcząca i wlecze się niemiłosiernie. 
My dojeżdżamy tam w miarę wcześnie i nie ma jeszcze zbyt wielu samochodów na parkingu. Wiatr natomiast jest niesamowity, a połączany jeszcze z gęstą mgłą, która przesuwa się targana jego siłą, robią wrażenie zimna i niemożliwości oparcia się ich sile. Przez 30 minut siedzimy w samochodzie obserwując jak wiatr targa ludźmi w oddali. W końcu decydujemy się na odważny krok i wychodzimy na zewnątrz. Nie jest tak źle, jak to wyglądało...

Już jakieś 20 metrów od parkingu widzimy pierwsze maskonury, które grzecznie pozują do zdjęć ciekawskim turystom.
Ptaszyska są naprawdę piękne i słodkie.
W ogóle się nie boją. Maskonury są dosyć małe - mają ok 30 cm wysokości i chodzą w zabawny sposób kołysząc się na boki.







Decydujemy się powędrować w górę wzdłuż klifów. 






Wchodząc coraz wyżej zostawiamy mgłę z tyłu i możemy rozkoszować się widokiem klifów i półwyspu Snæfellsnes z królującym szczytem wulkanu Snæfellsjökull, który widoczny w oddali spowity był u podstawy mgłą.
Wulkan - Snæfellsjökull



Na zboczach klifów tysiące ptaków pozakładało gniazda. Ich krzyk i nawoływanie piskląt rozchodziły się po całych klifach. 



Wędrówka klifem zajmuje nam około 3 godzin - w sumie ponad 9 km marszu, 370 m przewyższenia i dziesiątki zdjęć wykonanych maskonurom i klimatyczny mgiełkom.

Schodząc do parkingu znowu wchodzimy w mgłę. Jeżeli komuś nie chciało odejść się od parkingu, to nie wiedział nawet, że w górze (jakieś 200 m pionie) jest taka piękna pogoda! 




Zdecydowanie polecamy spacer klifem - widoki są przepiękne!





Po opuszczeniu Latrabjarg robimy przerwę na obiad na parkingu z pomnikiem bohatera narodowego Islandii, ale kim on był nie jesteśmy w stanie powiedzieć, ponieważ opis był wyłącznie po islandzku.





Kolejnym naszym celem jest słynny i najbardziej rozpoznawalny szczyt Islandii, czyli Kirkjufell, który fotografowany jest zwykle w połączeniu z wodospadem Kirkjufellsfoss. 

Zaplanowałyśmy wejście na szczyt, ale w żaden sposób nie mogłyśmy znaleźć szlaku. Czytałyśmy na internecie, że ktoś wchodził, ale nigdzie nie było pliku gpx. Obeszłyśmy wzniesienie tak, jak się dało (niestety jest dosyć szczelnie ogrodzone), ale nie znalazłyśmy ani ścieżki dookoła szczytu, ani szlaku na szczyt. Zrezygnowałyśmy i udałyśmy się na nocleg na kemping w miejscowości Olafsvik



poniedziałek, 2 stycznia 2017

Islandia - Fiordy Zachodnie

18 lipca 2016 r. - 5 dzień pobytu na Islandii.
Do odwiedzenia Fiordów Zachodnich przekonał nas opis w przewodniku, że to najdzikszy, poza interiorem, region na Islandii. 
Chcąc objechać ten piękny półwysep trzeba zjechać z "jedynki" i nadrobić prawie 800 km, nie zapuszczając się, chociaż też nas kusił, na odludny półwysep Hornstrandir.
Droga, w większości asfaltowa, prowadzi głównie wzdłuż wybrzeża. Trasa wije się niesamowicie, bo linia brzegowa jest bardzo rozwinięta. 

Pogoda dopisuje, a pobliskie wzgórza i błękitne niebo zachęcają nas do wejścia na szczyt. 
Z drogi widzimy mostek i prowadzącą gdzieś ścieżkę. Zatrzymujemy się spontanicznie i wychodzimy na szlak.









Droga prowadzi wzdłuż strumyka, potem zaczyna się piąć. Wędrujemy w górę około godziny. 




Zachwycamy się widokami, pogodą i nielicznymi kwiatkami.







Jest ciepło. Oczywiście jak na Islandię ;-) 
W drodze powrotnej moczymy stopy w strumyku. Woda nie jest aż tak zimna- przez chwilę można pobrodzić w niej z prawdziwą przyjemnością. 
 
Jedziemy wzdłuż Isafjodrur - fiordu, który wcina się aż 75 km w półwysep.



Po drodze wstępujemy do Litlibær, czyli domu z końca XIX wieku. Dom położony jest nad fjordem Skötufjörður.
W budynku znajduje się mini kawiarenka i muzeum, tj maleńkie i niskie pokoiki z przedmiotami codziennego użytku (wstęp bezpłatny).

Jakieś 200 m od Litlibær znajduje się miejsce, z którego można podglądać kolonię fok. Bardzo przydatna będzie lornetka. 



Można też podejść bliżej po wodorostach ryzykując trochę zamoczeniem butów...
Ale warto. Foki są przyzwyczajone do widoku ludzi i bardzo ładnie pozują.


Na nagraniu poniżej foka, która w rozbawiała turystów kładąc się w rozkoszny sposób :-)  


W drodze do Bolungarvik, najdalej wysuniętej na północ miejscowości Fiordów Zachodnich, mijamy piękne, dzikie tereny. 

 


Uroku widokom dodają klimatyczne mgiełki.









Miejscowość Isafjordur - stolica Fiordów Zachodnich - jest znanym ośrodkiem narciarskim. Latem sporo wytyczonych szlaków zachęca do wędrówek. My niestety w naszym napiętym grafiku na Fiordach nie mamy czasu na dłuższe spacery... 

W mieście robimy tylko zakupy - tutaj znajduje się jedyny na całym półwyspie sklep taniej sieci Bonus. 

  
Z miejscowości Bolungarvik wjeżdżamy na szczyt góry Bolafjall (638 m n.p.m.), z której przy dobrej pogodzie można dostrzec wybrzeże Grenlandii. 







Wyjazd po drodze szutrowej jest stromy i kręty, ale Duster dała radę.

 




Pogoda jest piękna, ale Grenlandii nie widzimy... Za to podziwiamy pod stopami morze chmur. 

 







Na szczycie znajduje się nieczynny radar Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych







 

Z Bolungarvik jedziemy 100 km na północ, by dotrzeć do najpiękniejszego wodospadu na półwyspie. 



 
Welonowy wodospad - Dynjandi, zwany także Fjallfossem spada z wysokiego klifu. Składa się na niego kilka kaskad. 

 




Wąską ścieżką można podejść pod najwyższą kaskadę w kształcie welonu. Wodospad ma 100 m wysokości.








Przy parkingu pod wodospadem znajduje się bezpłatny kemping. Nocleg w takim pięknym miejscu kusi... Ale chmary koszmarnie natrętnych muszek i jeszcze dość wczesna pora (godz. 21-sza), skłaniają nas do dalszej jazdy

 Do noclegu, czyli kempingu w miejscowości
Tálknafjörður, mamy zaledwie 76 km, ale dziurawa, wijąca się  droga oraz mgły po drodze sprawiają, że na miejsce docieramy po 23-ciej.
Kempingu w Talknafjordur nie polecamy. Jest duży, prysznice są tylko przy basenie i o takiej porze nie można skorzystać już ani z prysznica, ani z kuchni. Tylko tutaj spotkałyśmy się z takimi ograniczeniami.

Informacje praktyczne:
Litlibær - muzeum, kolonia fok (65.986008, -22.814779)
Blafjall - szczyt z radarem i widokiem na Grenlandię (66.178299, -23.330117)
Dynjandi - welonowy wodospad (65.737087, -23.208958)